ökyüzünden inanılmaz bir şiddetle çakılıyorum dev bir katedralin çatısına. Nerdeyim, bu dipsiz kuyuda ne işim var bilmiyorum. Tek bildiğim bir gerçek var ki karanlık ense kökünüzdeki tüylerin diken diken olma hızından bile yüksek bir süratle yaklaşıyor. Ve emin olduğum bir şey daha var ki... Karanlık bu kez hiç olmadığı kadar karanlık olacak.
Tam 12 yıl oldu Diablo II'de Tristram sokaklarını gezip, uçsuz bucaksız çöllerde o çömlek senin bu çömlek benim dolaşıp duralı... Tam 12 yıl olmuş Baal'ın küllerini havaya savurup, ruh taşını paramparça edeli. Bu 12 yıl zarfında defalarca tüketildi Diablo, internet ortamlarında çevrimiçi mi dersiniz, korsanın dibine dibine çalışan mı dersiniz... Yıllarca dedikodusu yapıldı, üçüncüsü geldi gelecek diye. Sonra göktaşı gibi düştü piyasaya "AMAN EFENDİM DIABLO III ÇIKACAK." Betalar oynandı, renk paletinden tutun da yetenek sistemine kadar çok eleştiriler aldı ve Diablo III nihayet çıktı. Bakalım karanlık bizim için ne gibi sürprizler hazırlamış?
Anne ben barbar oldum.
Seni elimden ölüm bile kurtaramaz Diablo
Olaylar Diablo II'nin bitiminden 20 yıl sonra başlıyor. Yine Tristram'dayız ve yine önceki Diablo oyunlarında olduğu gibi Sanctuary denilen topraklarda kol gezen kötülüklere karşı elimizden gelen her şeyi yapmaya çalışıyoruz. Blizzard neler yapmaya çalışıyor ya da seriyi nasıl sürdürecek bilmiyorum ama denilene göre Diablo serisi devam edecek olmasına rağmen şeytanlar, ruh taşları, keçi adamlar, örümcekler ve en nihayetinde Tristram'la işimiz burada bitecek. Şimdilik kendi konumuza bakalım. Deckard Cain denilen efsane büyücünün eline bir takım notlar geçmiş ve yeğeni Leah'la birlikte Tristram'da bir mabette geleceğe dair araştırmalarda bulunmaktadırlar. Derken gökyüzünden inanılmaz büyüklükte bir ateş topu düşer ve Deckard Cain'le birlikte tüm notlarda bu mabetvari yapının derinliklerine gömülür. Bir şeylerin döndüğü kesindir ve bize de bir efsaneyi yeniden başlatmaya çabalayan ve ne yazık ki Diablo II'nin üzerine çok da bir şey katmayan yeni ama eski bir oyunu sürdürmek düşer. Acaba bu gizemli ateş topu neyin işaretidir? İn midir cin midir? Karanlık umulmadık tepelerin ardında geri mi dönüyor? Olaylar olaylar...
Bu kadar çok olayın ardından ve 12 seneden sonra Blizzard'ın bizi konuyu işleme konusunda hayal kırıklığına uğratacağını kimse beklemiyordu. Nitekim Blizzard da konu bakımından bir şeyler yapmaya çalışmış. Fakat benim beklediğim kadar derinlemesine bir konu gelişimi ne yazık ki olmuyor. Şeytan efendileri Baal, Mephisto ve Diablo tamamen yok olmuş durumda fakat onların takipçileri Belial ve Azmodan hala akıllanmamış olacak ki ne yapsak da şu insanoğlunun çivisini çıkarsak, suyunu kaynatsak, sırat köprüsünden geçit vermesek tarzı bir yaklaşımla kurcalıyorlar odun ateşini. Bize bu konudan kalan çoğunlukla varyemez amcanın bile kıskanacağı çok ender, pek nadir eşyalarla donanmış ve açgözlülüğümüzü perçinleyecek eşyalar oluyor.
Dört kahraman el ele, durmak yok. Loota devam.
Diablo'yu Diablo yapan ne konusu ne de sizi içine çeken oynanış elementleriydi. Asıl kozu canavar avında ve onlardan düşecek eşyalarda yatıyordu. Diablo III'te bu mantık aradan geçen 12 yılda pek de değişmiş görünmüyor. Elimiz fareciğimizin sol tuşunda, sol elimiz yetenekleri atadığımız rakamlarda kesip biçmeye devam ediyoruz hem de Diablo II'dekinden çok daha artistik, çok daha kanlı ve çok daha hızlı. Özellikle neredeyse tüm karakterlere verilmiş alan etkili saldırı güçleriyle kalabalık bir grubun içine girip ekranın ortasında belirecek MASSACRE yazısını görmek pek keyifli olmuş. Bu hızlı oynanış, oyunu Diablo II'ye oranla çok daha dikkatli oynamanızı gerektiriyor. Artık mana iksirlerini, hamallığını yaptığımız teleport scrolleri ve belirsiz eşyaları belirlememizi sağlayan Identifying Scroll'leri unutun. Manamız otomatik olarak doluyor, tek bir tuşla ana üssümüze geri dönüyor ve ne oldukları belli olmayan eşyaları tanımlayabiliyoruz. Artık sağlık veren iksirleri öyle ard arda da içemiyoruz. Bir iksiri içtikten sonra ikincisini içmeniz için bir müddet beklemeniz gerekiyor. Böylece kimin iksiri çoksa o kazansın mantığı yerine, düşmanı nasıl ikiye böler, minik minik ne derece eritebilirim, hangi zayıf noktasından vurmalıyım sorularına yöneliyorsunuz ki bu da savaşları çok daha eğlenceli bir hale getirip özellikle zorlu seviyelerde ciddi ciddi meydan okuma haline çeviriyor.
Tam 12 yıl oldu Diablo II'de Tristram sokaklarını gezip, uçsuz bucaksız çöllerde o çömlek senin bu çömlek benim dolaşıp duralı... Tam 12 yıl olmuş Baal'ın küllerini havaya savurup, ruh taşını paramparça edeli. Bu 12 yıl zarfında defalarca tüketildi Diablo, internet ortamlarında çevrimiçi mi dersiniz, korsanın dibine dibine çalışan mı dersiniz... Yıllarca dedikodusu yapıldı, üçüncüsü geldi gelecek diye. Sonra göktaşı gibi düştü piyasaya "AMAN EFENDİM DIABLO III ÇIKACAK." Betalar oynandı, renk paletinden tutun da yetenek sistemine kadar çok eleştiriler aldı ve Diablo III nihayet çıktı. Bakalım karanlık bizim için ne gibi sürprizler hazırlamış?
Anne ben barbar oldum.
Seni elimden ölüm bile kurtaramaz Diablo
Olaylar Diablo II'nin bitiminden 20 yıl sonra başlıyor. Yine Tristram'dayız ve yine önceki Diablo oyunlarında olduğu gibi Sanctuary denilen topraklarda kol gezen kötülüklere karşı elimizden gelen her şeyi yapmaya çalışıyoruz. Blizzard neler yapmaya çalışıyor ya da seriyi nasıl sürdürecek bilmiyorum ama denilene göre Diablo serisi devam edecek olmasına rağmen şeytanlar, ruh taşları, keçi adamlar, örümcekler ve en nihayetinde Tristram'la işimiz burada bitecek. Şimdilik kendi konumuza bakalım. Deckard Cain denilen efsane büyücünün eline bir takım notlar geçmiş ve yeğeni Leah'la birlikte Tristram'da bir mabette geleceğe dair araştırmalarda bulunmaktadırlar. Derken gökyüzünden inanılmaz büyüklükte bir ateş topu düşer ve Deckard Cain'le birlikte tüm notlarda bu mabetvari yapının derinliklerine gömülür. Bir şeylerin döndüğü kesindir ve bize de bir efsaneyi yeniden başlatmaya çabalayan ve ne yazık ki Diablo II'nin üzerine çok da bir şey katmayan yeni ama eski bir oyunu sürdürmek düşer. Acaba bu gizemli ateş topu neyin işaretidir? İn midir cin midir? Karanlık umulmadık tepelerin ardında geri mi dönüyor? Olaylar olaylar...
Bu kadar çok olayın ardından ve 12 seneden sonra Blizzard'ın bizi konuyu işleme konusunda hayal kırıklığına uğratacağını kimse beklemiyordu. Nitekim Blizzard da konu bakımından bir şeyler yapmaya çalışmış. Fakat benim beklediğim kadar derinlemesine bir konu gelişimi ne yazık ki olmuyor. Şeytan efendileri Baal, Mephisto ve Diablo tamamen yok olmuş durumda fakat onların takipçileri Belial ve Azmodan hala akıllanmamış olacak ki ne yapsak da şu insanoğlunun çivisini çıkarsak, suyunu kaynatsak, sırat köprüsünden geçit vermesek tarzı bir yaklaşımla kurcalıyorlar odun ateşini. Bize bu konudan kalan çoğunlukla varyemez amcanın bile kıskanacağı çok ender, pek nadir eşyalarla donanmış ve açgözlülüğümüzü perçinleyecek eşyalar oluyor.
Dört kahraman el ele, durmak yok. Loota devam.
Diablo'yu Diablo yapan ne konusu ne de sizi içine çeken oynanış elementleriydi. Asıl kozu canavar avında ve onlardan düşecek eşyalarda yatıyordu. Diablo III'te bu mantık aradan geçen 12 yılda pek de değişmiş görünmüyor. Elimiz fareciğimizin sol tuşunda, sol elimiz yetenekleri atadığımız rakamlarda kesip biçmeye devam ediyoruz hem de Diablo II'dekinden çok daha artistik, çok daha kanlı ve çok daha hızlı. Özellikle neredeyse tüm karakterlere verilmiş alan etkili saldırı güçleriyle kalabalık bir grubun içine girip ekranın ortasında belirecek MASSACRE yazısını görmek pek keyifli olmuş. Bu hızlı oynanış, oyunu Diablo II'ye oranla çok daha dikkatli oynamanızı gerektiriyor. Artık mana iksirlerini, hamallığını yaptığımız teleport scrolleri ve belirsiz eşyaları belirlememizi sağlayan Identifying Scroll'leri unutun. Manamız otomatik olarak doluyor, tek bir tuşla ana üssümüze geri dönüyor ve ne oldukları belli olmayan eşyaları tanımlayabiliyoruz. Artık sağlık veren iksirleri öyle ard arda da içemiyoruz. Bir iksiri içtikten sonra ikincisini içmeniz için bir müddet beklemeniz gerekiyor. Böylece kimin iksiri çoksa o kazansın mantığı yerine, düşmanı nasıl ikiye böler, minik minik ne derece eritebilirim, hangi zayıf noktasından vurmalıyım sorularına yöneliyorsunuz ki bu da savaşları çok daha eğlenceli bir hale getirip özellikle zorlu seviyelerde ciddi ciddi meydan okuma haline çeviriyor.
