Garip Duygular içindeyim ?

Yaklaşık 2-3 senedir herşey boş geliyor halam hasta nenem aynı şekilde geçen gün tam evden çıkacağım halam hastalanmış

Ev mustakil bahçeli yanda kalıyor halam la nenem neyse tam giderken hastalanmış bana 112 yi ara dediler saçma saçma şeyler düşünüyorum

Umursamaz birşey oldum sokakta oynadığım arkadaşlarımdan biri öldü içimden üzülmek dahi gelmedi komşumuz vefad etti cenazesine bile gidemedim yani o duyguyu anlatamıyorum

garip birşey kimse umrumda değilmiş gibi ölenlere üzülmüyorum , birine birşey oluyor takmıyorum nedendir acaba ?

Bu dediğin bende de var. Yıllardır hemde. Hic uzulmem tepki veremem, sok olmam, çoğu şeyi hissetmem. Amcam vefat etmişti, herkes aglarken ben bi damla gozyasi dokemedim. Ama babamin bir kosede oturup hickira hickira agladigini gorunce yuregim parcalandi saatlerce agladim babam 80yasinda, hayatinda bir suru ciddi hastalik gecirdi, ve o gun ona bir sey olacak diye ve de o benim her seyim nasil uzulur boylesine diyerek cok agladim. Kisisine gore o. Üzülmemek iyi aslında, gidip başkalarını teselli edebilirsin. Ama o hissetmedigin duygular ileride misliyle hissetme olarak çıkıyor.
Bi de soyle bir teorim var, allah bize bu kalbi hissedelim diye verdi, sevelm uzulelim vs diye, biz bu duygulari kapata kapata yasamaya yasamaya allah kalbin bu islev gorevini bizden aliyor. Tabi bu benim dusuncem ve benim yasadiklarimdan yola cikarak diyebileceklerim

Aynısı bende de var kardeşim. Neden olduğunu ve bir çözüm yolu halen bulamadım.

Hayata sadece olduğu gibi bakarsanız yanılırsınız bende anlattığınız gibiydim herşeyi ama herşeyi salmıştım aynaya bilebakmaz olmuştum güzel bi yaz sabahında önce kuaföre sonra alışverişe sonrada kendime bişeyler ısmarlamaya gittim daha sonrasında sahilde tek başıma otururken aslında yerde ki çimenin sadece ot olmadığını ağacın sadece dalları yaprakları olan bir odun olmadığını insanların hep bir gaye ve amaç içinde olduğunu dünyada ki tüm insanların farklı farklı acıları ve sevinçleri olduğunu düşündüm. Sonra derin bir nefes aldım ve hala yaşıyorum öyleyse hiç birşey daha bitmedi şükür inanan insanlarız öyleyse gelen herneyse şükür dedim. Yürümeden bir yere gidemeyeceğimizi düşünmeden bulamayacağımızı çabalamadan hiç bir işe yaramadığımızı fark ettim ve hayattaki herşeye daha fazla anlam yüklemeye başladım sanırım işte o zman hayatı anladım şüpheciliği inancı inanmamayı sevmeyi sevebilmeyi umursamayı öğrendim inanmazsınız o günden sonra saatlerce çevreyi izleyerek aslında her yaratılanın ve beşeri olan herşeyin bu dünya için bir anlamı olduğunu tek tek düşündüm herşey gözüme daha güzel sempatik pozitif görünmeye başladı aynaya baktığımda yüzümdeki mutluluğa ben bile inanamadım işin özeti düşünün, anlayın ve nefes aldıkça yaşamaya çalışın.

Yalnız değilmişim bendede var.

Dostum Küfür u Kaldirirmisjn

zamanla geçiyor alışıyorsun