ax Payne dendiğinde zihninizde belirecek ilk şey, Max'in kendisi dışında, muhtemelen "soyut" bir kavram olacaktır. Ailesini, dostlarını, mesleğini kaybedip "kaybedecek hiçbir şeyi olmayan adam" sıfatını aldığından beri Max, intikamın yok olan hiçbir şeyi geri getirmediğini zor yoldan öğrenen bir ruh hali ile zihnen "acı" içerisinde kıvranmaktadır. Kaybettiklerini geri getirmek için elinden gelen hiçbir şey olmadığından mıdır yoksa kendi kendine acımasına engel olma çabasından mıdır bilinmez, aynı zamanda fiziksel acılara da maruz bırakmaktadır kendini. Geçmişi dışında her şeyi arkasında bırakıp New Jersey'den ayrılmış, kızının ve karısının bulunduğu bir resim, uyku hapları, alkol (beraber alındığında genellikle ölümcüldürler) furyasında hayatının sona ermesini beklemektedir.
Yeni Max biraz farklı, kel ve fodul... Pardon kel ve sakallı.
Hayatınızı anlamlı kılabilmek, yaşamak için bir sebep bulmakla başlar. Max Payne 3 de hayatı travma dolu eski polis detektifi Max'in, Sao Paulo-Brezilya'da zengin bir ailenin özel güvenlik görevlisi olarak işe başlaması ve gangsterlerin bu aileyi hedef alması sonucu artık her şeyin geçmiş ile yüzleşme, aynı hataları tekrarlamama ve adını temize çıkarma mücadelesine dönüşmesiyle; Max bir amaç uğruna savaşma şansı elde ediyor.
İlk saniyelerden itibaren Max Payne dünyasında yabancı gibi hissedeceksiniz. Kara film havasında mekânlar, koyu renkler, gözyaşı dolu intikam hikayesi artık yerini rengarenk gece kulüplerine, ışık oyunlarıyla dolu gökdelenlere ve daha farklı bir hikayeye bırakıyor. Bazen New Jersey'de siyah paltolu Max'in ikinci oyun sonrası hikâyesine dönüyorsunuz bazen de Sao Paulo'da olayların nasıl geliştiğini anlamak adına Max'in Brezilya'daki erken yıllarına gidiyorsunuz. Geçmiş-günümüz arasında, hikâyedeki bağlantıyı koparmadan, sinematik bir anlatım adına böyle bir yol seçilmiş. Kendinizi bu dünyaya kaptırıp, zengin patron Rodrigo Branco'nun eşinin kaçırılması ile başlayan ve Max'in her adımında eylemlerini, geçmişini sorguladığı aksiyon dolu bir hikayenin ortasında olduğunuzu öğrendiğinizde ise eski oyunlarla bağlantı kurulacak ve "evet, Max Payne oynuyorum" diyebileceksiniz.
Eski Max aynı eski Max gibi... Bir de Max dondurma var tabii.
Oyunun mekanikleri serinin takipçilerini memnun edecek kadar tanıdık. Max artık bütün silahları aynı anda taşımıyor, her elinde birer tane pistol/uzi ya da iki elinde tek bir uzun namlulu taşıyabiliyor. Gears of War tarzı, oyunun işleyişine oldukça uyan ve esansiyel bir özellik yüklenmiş "siper alma" özelliği de Max'in yeni hareketlerinden. Bu siper alma olayına biraz değinmek istiyorum. İlk iki oyunda durmayan bir aksiyon, sayısız düşmanla Max Payne "önüne geleni vur" mantığındaki oyunlardan hikâyesi ve bunu anlatış tarzıyla ayrılmıştı. Aynı sistem burada da devam ediyor ve düşmanlar çok üst düzey bir yapay zekâya sahip olmasa da, uzun süre açıkta kaldığınızda yan yana iki-üç sinematik görüntünün altında "DEAD" yazısını ekranda görebiliyorsunuz. Siper alarak ilerlemek hayati bir önem taşıyor ve siperlerin çoğunun parçalanabilir olduğunu göz önüne alırsanız, "düşün-nişan al-öldür" mottonuz haline geliyor.
Yeni Max biraz farklı, kel ve fodul... Pardon kel ve sakallı.
Hayatınızı anlamlı kılabilmek, yaşamak için bir sebep bulmakla başlar. Max Payne 3 de hayatı travma dolu eski polis detektifi Max'in, Sao Paulo-Brezilya'da zengin bir ailenin özel güvenlik görevlisi olarak işe başlaması ve gangsterlerin bu aileyi hedef alması sonucu artık her şeyin geçmiş ile yüzleşme, aynı hataları tekrarlamama ve adını temize çıkarma mücadelesine dönüşmesiyle; Max bir amaç uğruna savaşma şansı elde ediyor.
İlk saniyelerden itibaren Max Payne dünyasında yabancı gibi hissedeceksiniz. Kara film havasında mekânlar, koyu renkler, gözyaşı dolu intikam hikayesi artık yerini rengarenk gece kulüplerine, ışık oyunlarıyla dolu gökdelenlere ve daha farklı bir hikayeye bırakıyor. Bazen New Jersey'de siyah paltolu Max'in ikinci oyun sonrası hikâyesine dönüyorsunuz bazen de Sao Paulo'da olayların nasıl geliştiğini anlamak adına Max'in Brezilya'daki erken yıllarına gidiyorsunuz. Geçmiş-günümüz arasında, hikâyedeki bağlantıyı koparmadan, sinematik bir anlatım adına böyle bir yol seçilmiş. Kendinizi bu dünyaya kaptırıp, zengin patron Rodrigo Branco'nun eşinin kaçırılması ile başlayan ve Max'in her adımında eylemlerini, geçmişini sorguladığı aksiyon dolu bir hikayenin ortasında olduğunuzu öğrendiğinizde ise eski oyunlarla bağlantı kurulacak ve "evet, Max Payne oynuyorum" diyebileceksiniz.
Eski Max aynı eski Max gibi... Bir de Max dondurma var tabii.
Oyunun mekanikleri serinin takipçilerini memnun edecek kadar tanıdık. Max artık bütün silahları aynı anda taşımıyor, her elinde birer tane pistol/uzi ya da iki elinde tek bir uzun namlulu taşıyabiliyor. Gears of War tarzı, oyunun işleyişine oldukça uyan ve esansiyel bir özellik yüklenmiş "siper alma" özelliği de Max'in yeni hareketlerinden. Bu siper alma olayına biraz değinmek istiyorum. İlk iki oyunda durmayan bir aksiyon, sayısız düşmanla Max Payne "önüne geleni vur" mantığındaki oyunlardan hikâyesi ve bunu anlatış tarzıyla ayrılmıştı. Aynı sistem burada da devam ediyor ve düşmanlar çok üst düzey bir yapay zekâya sahip olmasa da, uzun süre açıkta kaldığınızda yan yana iki-üç sinematik görüntünün altında "DEAD" yazısını ekranda görebiliyorsunuz. Siper alarak ilerlemek hayati bir önem taşıyor ve siperlerin çoğunun parçalanabilir olduğunu göz önüne alırsanız, "düşün-nişan al-öldür" mottonuz haline geliyor.
