Türkiye’yi bilmeyen biri Başbakan ile DTP’li Türk’ü dinlese niçin kavga ettiklerine anlam veremez.
Çünkü söyledikleri, onları aynı değerlerin ikiz kardeşi gibi gösteriyor.
Başbakan’ın Van-Hakkari gezisindeki sözlerinden kaynaklanan “Ya sev ya terk et” polemiğinden söz ediyorum.
Gezideki en çarpıcı mesajlar şunlardı:
“Biz tek millet dedik, tek bayrak dedik, tek vatan dedik, tek devlet dedik. Buna kim karşı çıkabilir? Karşı çıkanın bu ülkede yeri yok. Buyursun istediği yere gitsin!”
DTP lideri de hemen cevap verdi:
“Bu ülke ve elbette ki bayrak, bu değerleri birlikte yaratan Kürtlerin ve Türklerin ortak değeridir.. Bu vatan hepimizin ortak vatanı değil mi: Kim kimi, kimin vatanından kovuyor?”
Önümüzde bir yerel seçim var ve bölücü örgütün siyasi uzantısı olan parti Güneydoğu’da seçimleri kazanmaya kendini mecbur hissediyor. AKP de öyle…
Ahmet Türk dün “Amerikan icadı Başbakan” diye nitelediği Erdoğan’ın “Bölünmeyi ve ayrılığı derinleştirmeye çalışan uluslararası sermayenin hizmetinde” olduğunu iddia etti.
Eğer bölünme ve ayrılık, uluslararası sermayenin kurgusu ise Ahmet Türk kendilerini nereye koyuyor?
Eski günahlar
Ahmet Türk’ün yorumları biraz “baskın çıkma” zorlaması olmuştur. DTP durduk yerde işitmedi o sözleri.
Türkiye’nin 20 özerk bölgeye ayrılması ve her bölgenin kendine ait renk ve sembollere (bayrak) sahip olması taleplerini içeren kitapçığı mecliste birkaç gün önce dağıtan kendileri değil miydi?
İmralı’daki teröristbaşına kötü muamele yapılıyor yalanını körükleyerek Kürt kökenli yurttaşları kışkırtan ve devlet güçleri ile karşı karşıya getiren melânetin tertipçileri yakın tanıdıkları değil mi?
DTP lideri “Bu ülke ve bayrak hepimizin” diye başlıyor ama “İmralı çözüm için en etkin diyalog kapısı olarak görülmelidir” diye bitiriyor.
Bu millet şehitlerinin yüce fedakârlığını unutamaz. Teröre boyun eğecek bir iktidarın yapacağı tercihe ancak “intihar” denir.
AKP iktidarı böyle tereddüt dönemleri geçirmedi değil. “Üst kimlik” kavramı ile “tek millet, tek bayrak, tek devlet” değişmezliğine şüphe düşürdü ve terör örgütünün cüretini artıran sebeplere katkıda bulundu ama düzeltme manevrası yaparken şimdi sanki öteki uca savruluyor.
Sorumsuz tahrik
Başbakan’ın dünkü basın toplantısında sarfettiği bazı sözler, vahim sonuçlar doğurabilecek ağırlıkta bir sorumsuzluktu.
Başbakan’ın bölücü gösterilerden zarar gören vatandaşın “nereye kadar sabredeceği”ni sorduktan sonra “elinde tedbiri varsa onu kullanacağını” söylemesi, bağışlanamaz bir gaf, tehlikeli bir tahriktir.
Vatandaşın canını ve malını kendi imkânlarıyla korumasına hak veren bir başbakan, o koltukta niçin ve ne hakla oturduğunu kendisine sormalıdır.
Muhalefet partileri Ankara’da dedikodu yaparken Başbakan’ın kendi şahsında devleti ve partisinin iddiasını Doğu illerine taşıması övülecek bir çabadır ama “demokratik hukuk devleti”nin varlığını ve “devlet adamlığı” gereklerini unutmamak şartı ile…
AKP de DTP de seçim sandığına kırmızı görmüş boğalar gibi saldırıyor.
Seçim kazanmak uğruna göze alınacak risklerin bir sınırı vardır. Ülkenin kaderi ile kumar oynanamaz. Rekabeti medeni boyutlara indirmenin çaresi bulunmalıdır.
Herkes aklını başına toplasın.
Seçim kaybetmekten daha ağır kayıpların alârmını veren bu gerginliği önlemeye mecburuz!
Çünkü söyledikleri, onları aynı değerlerin ikiz kardeşi gibi gösteriyor.
Başbakan’ın Van-Hakkari gezisindeki sözlerinden kaynaklanan “Ya sev ya terk et” polemiğinden söz ediyorum.
Gezideki en çarpıcı mesajlar şunlardı:
“Biz tek millet dedik, tek bayrak dedik, tek vatan dedik, tek devlet dedik. Buna kim karşı çıkabilir? Karşı çıkanın bu ülkede yeri yok. Buyursun istediği yere gitsin!”
DTP lideri de hemen cevap verdi:
“Bu ülke ve elbette ki bayrak, bu değerleri birlikte yaratan Kürtlerin ve Türklerin ortak değeridir.. Bu vatan hepimizin ortak vatanı değil mi: Kim kimi, kimin vatanından kovuyor?”
Önümüzde bir yerel seçim var ve bölücü örgütün siyasi uzantısı olan parti Güneydoğu’da seçimleri kazanmaya kendini mecbur hissediyor. AKP de öyle…
Ahmet Türk dün “Amerikan icadı Başbakan” diye nitelediği Erdoğan’ın “Bölünmeyi ve ayrılığı derinleştirmeye çalışan uluslararası sermayenin hizmetinde” olduğunu iddia etti.
Eğer bölünme ve ayrılık, uluslararası sermayenin kurgusu ise Ahmet Türk kendilerini nereye koyuyor?
Eski günahlar
Ahmet Türk’ün yorumları biraz “baskın çıkma” zorlaması olmuştur. DTP durduk yerde işitmedi o sözleri.
Türkiye’nin 20 özerk bölgeye ayrılması ve her bölgenin kendine ait renk ve sembollere (bayrak) sahip olması taleplerini içeren kitapçığı mecliste birkaç gün önce dağıtan kendileri değil miydi?
İmralı’daki teröristbaşına kötü muamele yapılıyor yalanını körükleyerek Kürt kökenli yurttaşları kışkırtan ve devlet güçleri ile karşı karşıya getiren melânetin tertipçileri yakın tanıdıkları değil mi?
DTP lideri “Bu ülke ve bayrak hepimizin” diye başlıyor ama “İmralı çözüm için en etkin diyalog kapısı olarak görülmelidir” diye bitiriyor.
Bu millet şehitlerinin yüce fedakârlığını unutamaz. Teröre boyun eğecek bir iktidarın yapacağı tercihe ancak “intihar” denir.
AKP iktidarı böyle tereddüt dönemleri geçirmedi değil. “Üst kimlik” kavramı ile “tek millet, tek bayrak, tek devlet” değişmezliğine şüphe düşürdü ve terör örgütünün cüretini artıran sebeplere katkıda bulundu ama düzeltme manevrası yaparken şimdi sanki öteki uca savruluyor.
Sorumsuz tahrik
Başbakan’ın dünkü basın toplantısında sarfettiği bazı sözler, vahim sonuçlar doğurabilecek ağırlıkta bir sorumsuzluktu.
Başbakan’ın bölücü gösterilerden zarar gören vatandaşın “nereye kadar sabredeceği”ni sorduktan sonra “elinde tedbiri varsa onu kullanacağını” söylemesi, bağışlanamaz bir gaf, tehlikeli bir tahriktir.
Vatandaşın canını ve malını kendi imkânlarıyla korumasına hak veren bir başbakan, o koltukta niçin ve ne hakla oturduğunu kendisine sormalıdır.
Muhalefet partileri Ankara’da dedikodu yaparken Başbakan’ın kendi şahsında devleti ve partisinin iddiasını Doğu illerine taşıması övülecek bir çabadır ama “demokratik hukuk devleti”nin varlığını ve “devlet adamlığı” gereklerini unutmamak şartı ile…
AKP de DTP de seçim sandığına kırmızı görmüş boğalar gibi saldırıyor.
Seçim kazanmak uğruna göze alınacak risklerin bir sınırı vardır. Ülkenin kaderi ile kumar oynanamaz. Rekabeti medeni boyutlara indirmenin çaresi bulunmalıdır.
Herkes aklını başına toplasın.
Seçim kaybetmekten daha ağır kayıpların alârmını veren bu gerginliği önlemeye mecburuz!
