ID Software adlı firmanın 1992 yılında piyasaya sürdüğü "Wolfenstein" adlı oyun şu anda dünyada en popüler oyun türü olan First Person Shooter'ların atasıydı. Aradan neredeyse koccaman bir 10 yıl geçti, çok şey değişti (11 Eylül sonrasında sadece 10 yıl süren soğuk savaş sonrası dönemin sonrasına bile geçtik!) ancak FPS - Aksiyon hala en iyisi...
Bir "ilk" olan Wolfenstein'a tribute niteliğinde olacak oyunun da yine bir "ilk" olması gerekiyordu: Buna yaklaşıldı...
Birkaç gün önce elime ulaşan "Return to Castle Wolfenstein" şu yorumu hakediyor: 2001 içinde tarzları her ne kadar farklı olsa da Max Payne'le birlikte çıkan en iyi oyun... Benim gibi Counter Strike, Red Faction, Quake vb. Multiplayer oyunlara dalanlara Max Payne iyi bir single player FPS dopingi olmuştu, ancak konusu kısaydı, hatırlayacaksınız oynamaya doymadan oyun bitiveriyordu.
Half-Life serisi, Thief 2 vb. gibi oyun dünyasındaki dev adımlara bu oyunla gerek grafik, gerek ses, gerek yapay zeka her açıdan yeni bir adım daha eklendi diyebiliriz.
İlk önce konu: Kahramanımız BJ Blaskowitz bir Gizli Operasyonlar Bürosu (OSA - CIA'nın atası) personeli olarak görev başına dönüyor. Oyun başlarken konu, tıpkı Starcraft, Diablo vb. ayarında şaheser bir introyla özetleniyor: 10'ncu yüzyılın karanlık savaş alanlarında terör yaratan "Kara Prens" Henry The Fowler (ya da kısaca Heimlich), bir büyücü tarafından ebediyen çıkmamak üzere yerin dibine hapsediliyor. Ancak tıpkı Indiana Jones serilerinde olduğu gibi, 1943 yılında Hitler'in sağkolu olan SS Komutanı Himmler, bu karanlık savaşçının karanlık güçlerini ele geçirmek için Heimlich'in mezarını aramaya koyuluyor. Amerikan İstihbarat Servisi OSA, durumu farkediyor ve BJ Blaskowitz ve bir ajanı daha bölgeye gönderiyor.
Ancakkkk, BJ ve arkadaşı esir düşüyor, sadist Nazi işkencecileri tarafından bir güzel parlatılıyor. Oyun zaten BJ'in Wolfenstein'den kaçışıyla başlıyor. Gerisini oynayıp görün.
Nazilerin, "Ari Irk" sapıklığının da ötesine gidip insan genetiği, mutasyon vb. üzerinde çalışma yaptıkları tarihe karanlık bir sayfa olarak geçti. Grey Matter oyunu yaratırken, Naziler ve özellikle Himmler tarafından yapılan yüzlerce gizli projeyi inceledi. Tarihin en sadist - manyaklarından biri olan Himmler'in eski tarikatlara vb. merakı da oyuna mükemmel olarak yansıtılmış ve oyunun konu akışını belirliyor. Oyun Himmler'in ölüleri dirilttiği, insan üzerindeki mutasyonlarında başarılı olduğu iddiası üzerine kurulu... Çok önemli bir detay daha: BJ Blaskowitz, gerçekten bir OSA üyesiydi, Himmler'in deneylerini araştırmak için cidden Almanya'ya gönderildi, operasyonlara katıldı ve hakkındaki bilgiler Amerikan hükümeti tarafından aradan onyıllar geçmiş olsa bile GİZLİ tutuluyor.
Oyun büyüklük ve uzunluk açısından tek kelimeyle "epik" bir çalışma. 25 civarında seviye, seviyelerden önce gerçeğe yakın kalitede cutscene'ler... Ormanlık alanlar, mezar ve türbeler, İkinci Dünya Savaşı'nın dehşetinden payını almış hayalet kentler... Almanların Londra'yı yakıp yıktığı V2-V3 roket fabrikaları, gizli araştırma üsleri, işkenceci doktorlar...
Cheat yapmadığınız sürece elinize silahı alıp düşmana kafadan giremiyorsunuz, çatışmalara taktiksel yaklaşmanız lazım. Bu çerçevede sığınaklar, makinalı tüfek yuvaları ele geçirip, el bombası, dinamit vb. kullanıp durumdan kurtulmanız ya da kendinize yol açmanız da gerekiyor. Şu ana dek gördüğüm zor ancak en rahat oynanabilir FPS'lerden biri Return to Castle Wolfenstein. En sevdiğim yanı da çözmesi günler alan saçma sapan puzzle'lardan arınmış olması... Bir de oyunda sivil öldürdüğünüz anda kaybediyorsunuz, bunu da sevdim. (Soldier of Fortune tam bir sadistlik örneğiydi)
Bir "ilk" olan Wolfenstein'a tribute niteliğinde olacak oyunun da yine bir "ilk" olması gerekiyordu: Buna yaklaşıldı...
Birkaç gün önce elime ulaşan "Return to Castle Wolfenstein" şu yorumu hakediyor: 2001 içinde tarzları her ne kadar farklı olsa da Max Payne'le birlikte çıkan en iyi oyun... Benim gibi Counter Strike, Red Faction, Quake vb. Multiplayer oyunlara dalanlara Max Payne iyi bir single player FPS dopingi olmuştu, ancak konusu kısaydı, hatırlayacaksınız oynamaya doymadan oyun bitiveriyordu.
Half-Life serisi, Thief 2 vb. gibi oyun dünyasındaki dev adımlara bu oyunla gerek grafik, gerek ses, gerek yapay zeka her açıdan yeni bir adım daha eklendi diyebiliriz.
İlk önce konu: Kahramanımız BJ Blaskowitz bir Gizli Operasyonlar Bürosu (OSA - CIA'nın atası) personeli olarak görev başına dönüyor. Oyun başlarken konu, tıpkı Starcraft, Diablo vb. ayarında şaheser bir introyla özetleniyor: 10'ncu yüzyılın karanlık savaş alanlarında terör yaratan "Kara Prens" Henry The Fowler (ya da kısaca Heimlich), bir büyücü tarafından ebediyen çıkmamak üzere yerin dibine hapsediliyor. Ancak tıpkı Indiana Jones serilerinde olduğu gibi, 1943 yılında Hitler'in sağkolu olan SS Komutanı Himmler, bu karanlık savaşçının karanlık güçlerini ele geçirmek için Heimlich'in mezarını aramaya koyuluyor. Amerikan İstihbarat Servisi OSA, durumu farkediyor ve BJ Blaskowitz ve bir ajanı daha bölgeye gönderiyor.
Ancakkkk, BJ ve arkadaşı esir düşüyor, sadist Nazi işkencecileri tarafından bir güzel parlatılıyor. Oyun zaten BJ'in Wolfenstein'den kaçışıyla başlıyor. Gerisini oynayıp görün.
Nazilerin, "Ari Irk" sapıklığının da ötesine gidip insan genetiği, mutasyon vb. üzerinde çalışma yaptıkları tarihe karanlık bir sayfa olarak geçti. Grey Matter oyunu yaratırken, Naziler ve özellikle Himmler tarafından yapılan yüzlerce gizli projeyi inceledi. Tarihin en sadist - manyaklarından biri olan Himmler'in eski tarikatlara vb. merakı da oyuna mükemmel olarak yansıtılmış ve oyunun konu akışını belirliyor. Oyun Himmler'in ölüleri dirilttiği, insan üzerindeki mutasyonlarında başarılı olduğu iddiası üzerine kurulu... Çok önemli bir detay daha: BJ Blaskowitz, gerçekten bir OSA üyesiydi, Himmler'in deneylerini araştırmak için cidden Almanya'ya gönderildi, operasyonlara katıldı ve hakkındaki bilgiler Amerikan hükümeti tarafından aradan onyıllar geçmiş olsa bile GİZLİ tutuluyor.
Oyun büyüklük ve uzunluk açısından tek kelimeyle "epik" bir çalışma. 25 civarında seviye, seviyelerden önce gerçeğe yakın kalitede cutscene'ler... Ormanlık alanlar, mezar ve türbeler, İkinci Dünya Savaşı'nın dehşetinden payını almış hayalet kentler... Almanların Londra'yı yakıp yıktığı V2-V3 roket fabrikaları, gizli araştırma üsleri, işkenceci doktorlar...
Cheat yapmadığınız sürece elinize silahı alıp düşmana kafadan giremiyorsunuz, çatışmalara taktiksel yaklaşmanız lazım. Bu çerçevede sığınaklar, makinalı tüfek yuvaları ele geçirip, el bombası, dinamit vb. kullanıp durumdan kurtulmanız ya da kendinize yol açmanız da gerekiyor. Şu ana dek gördüğüm zor ancak en rahat oynanabilir FPS'lerden biri Return to Castle Wolfenstein. En sevdiğim yanı da çözmesi günler alan saçma sapan puzzle'lardan arınmış olması... Bir de oyunda sivil öldürdüğünüz anda kaybediyorsunuz, bunu da sevdim. (Soldier of Fortune tam bir sadistlik örneğiydi)
